niedziela, 13 marca 2016

Lucjan Grabski herbu Wczele (1842-1900)

Ze Skotnik koło Kruszwicy pochodził działacz społeczny Lucjan Grabski (1842-1900). Ukończył szkoły wojskowe w Chełmie i Berlinie, po czym służył w randze oficerskiej w ułanach pruskich. Przed 1867 r. porzucił służbę wojskową i zajął się zarządzeniem swych dóbr w Targownicy w pow. mogileńskim. W 1873 r. sprzedał majątek i osiadł w Inowrocławiu. Założył Towarzystwo Akcyjne "Grabski-Wilkoński i Ska”, został także kierownikiem młyna parowego, a później dyrektorem cukrowni w Kruszwicy.
Poświęcał dużo czasu sprawom społecznym. W 1875 r. był współorganizatorem uzdrowiska inowrocławskiego, a w 1893 r. wydawnictwa, drukarni i księgarni "Dziennika Kujawskiego". Przez długie lata był członkiem Rady Miejskiej, Bydgoskiej Izby Handlowej, Wydziału Powiatowego i innych organizacji społecznych i gospodarczych. Zmarł w 1900 r.
Ojciec Lucjana, Stefan Grabski (1802-1862) był dziedzicem dóbr majątkowych Skotniki. Matka Maria Paszkowska herbu Zadora. Młodszy brat przyrodni Lucjana, Leon Grabski (1853-1918), był przemysłowcem.
Lucjan Grabski poślubił Joannę Reuss (zm. 1929) około 1860 roku. Miał syna Stefana i córkę Marię Grabską (1873-1978), żyjącą 105 lat. Potomstwo Marii i jej męża Wojciecha Nieżychowskiego (1869-1925), było długowieczne. Ich syn Tadeusz Nieżychowski (1890-1995), dożył 105 lat, zaś jego bracia ponad 90 lat: Marian żył 91 lat, Bolesław 96 lat.

Zasłużony dla rozwoju Inowrocławia, współzałożyciel tamtejszego Uzdrowiska. Wieloletni dyrektor cukrowni kruszwickiej. Założyciel księgarni i drukarni w Inowrocławiu. Był pomysłodawcą Parku Solankowego w Inowrocławiu. Pochowany w Inowrocławiu.
Od początku miasto inwestowało w Park Solankowy. W okresie międzywojennym był on jeszcze niewielki, w stosunku do obecnego, bowiem miał ponad 16 hektarów, ale ozdabiały go piękne kwietniki, dobrze utrzymane trawniki i różnorodne gatunki drzew i krzewów.
Lucjan Grabski był projektantem parku. To on osobiście opracował jego urządzenie, a za wzór przyjął układ z uzdrowisk niemieckich (dużo drzew i krzewów oraz małe trawniki). To także wtedy posadzono jesiony i czarne orzechy na ówczesnej Solbadstrasse, czyli obecnej ulicy Solankowej.

Źródła:

  • Polski Słownik Biograficzny” (tom 8, s. 518)
  • http://www.dawny-inowroclaw.info/
  • Inowrocławski słownik biograficzny", K-PTK1994 r.
  • rys. Jolanta Młodecka - Lucjan Grabski
  • herb Grabskich Wczele

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz