Ksiądz Mieczysław Alfons Meissner (1877-1938)

Urodził się 23 października 1877 roku w Emowie, w parafii Kruszwickiej. Był najstarszym synem, jednym z czternaściorga dzieci Kazimiery z domu Hundt i Wojciecha Meissnera, właściciela folwarków Emowo i Sławsk, powstańca z roku 1863. Ciekawostką jest, że również jego dziadek – Andrzej był powstańcem z 1930 roku. Z domu rodzicielskiego wyniósł więc patriotyzm, który cechował całe jego życie. Sam brał udział w powstaniu wielkopolskim.

Do gimnazjum uczęszczał w Gnieźnie i w Poznaniu (św. Marii Magdaleny), które ukończył zdając egzamin dojrzałości 9 marca 1900 r. Studia teologiczne odbywał w Poznaniu i w Gnieźnie, gdzie dnia 13 grudnia 1903 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Andrzejewicza. Po wyświęceniu z dniem 1 stycznia 1904 posłała go Władza Duchowna na wikariusza do Babimostu. Przez trzy prawie lata był prawą ręką złożonego niemocą proboszcza swego, ks. dziekana i radcy Schwaba, spełniając wszelkie czynności duszpasterskie a także walnie pomagając w administracji parafialnej. Z dniem 1 października 1906 r. powołany został na wikariusza przy kościele metropolitalnym w Poznaniu, a 1 lipca 1907 na penitencjarza i kaznodzieję przy tymże kościele. W tym to czasie rozpoczyna się jego praca społeczna i charytatywna, mianowicie w instytucji tzw. „Caritas" w Poznaniu.

Poznań Archikatedra (01.07.1907 - 18.12.1911) - penitencjarz i kaznodzieja, po czym przeniesiony do poznańskiej Kolegiaty pw. św. Marii Magdaleny (1911 - ) - kanonik gremialny.

Dnia 15 lutego 1911 mianowanym zostaje gremialnym kanonikiem Kolegiaty ad Sanctam Mariam Magdalenam w Poznaniu, skąd przy końcu roku 1911 otrzymawszy prezentę, udaje się na probostwo w Środzie. Tutaj znajduje ks. Meissner obfite pole, by wykazać duszpasterskie i społeczne uzdolnienie swoje, szczególnie jako mówca kościelny. Opiekuje się szczerze ubogimi i sferą robotniczą. Gdy nadeszła chwila narodowego wyzwolenia, wybrano ks. Meissnera prezesem Rady Ludowej w Środzie. Z jego inicjatywy wyruszyły kompania średzka i kórnicka na pomoc przy oswobadzaniu Poznania z rąk niemieckich. W czasie plebiscytu śląskiego udał się na Śląsk i ochotnie współpracował nad przyłączeniem tej prastarej dzielnicy polskiej do Rzeczypospolitej. Był również współtwórcą kolonii robotniczej w parafii średzkiej.

Za swój najwznioślejszy obowiązek uważał ks. Mieczysław Meissner odnowienie i przyozdobienie starożytnej kolegiaty w Środzie biorącej swój początek już w XI wieku. Dzieło to udało mu się przeprowadzić pomyślnie do końca, tak  iż kościół Średzki można dzisiaj zaliczyć do rzędu najpiękniejszych kościołów Archidiecezji Poznańskiej. W dniu 1 kwietnia 1936 r. opuszcza po ćwierćwiekowym pobycie Środę i obejmuje parafię w Grabowie nad Prosną. I tutaj ks. Meissner pracuje wydatnie odnawiając w krótkim czasie kościół poklasztorny i zakładając ochronkę parafialną dla najuboższych dzieci. Jako organizator powstania w powiecie Średzkim spoczął w Środzie, na cmentarzu pod pomnikiem powstańców. W pogrzebie jego, tak w Grabowie jak i w Środzie, brały udział wielkie tłumy wiernych.

Należy również wspomnieć, że ksiądz Mieczysław był delegatem na Polski Sejm w Poznaniu w 1918 r., był również kapelanem hufca ZHP w Środzie Wielkopolskiej, a także duszpasterzem wychodźstwa polskiego w Niemczech, brał udział w wielu dziedzinach społecznych. Pochowany zgodnie z jego wolą, w grobach powstańców wielkopolskich w Środzie Wielkopolskiej.

Źródła:

• http://www.wtg-gniazdo.org/ksieza/main.php?akcja=opis&id=2845
• Dziennik Polskiego Sejmu Dzielnicowego w Poznaniu w grudniu 1918, Poznań 1918, s. 110.
• Jerzy Pietrzak: Meissner Mieczysław Alfons (1877–1938). W: Polski Słownik Biograficzny. T. XX: Maria Józefa – Mieroszewski Krzysztof. Zakład Polskiego Słownika Biograficznego Instytutu Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk, 1975, s. 394–395.
• Bożenna Urbańska „Kolegiata w Środzie Wielkopolskiej”, Średzkie Towarzystwo Kulturalne, Środa Wielkopolska 2008.