 |
| Powstanie Wielkopolskie, obraz Leona Prauzińskiego |
Mieszkańcy Kruszwicy zlokalizowani na podstawie akt urzędowych stanu cywilnego z zasobów archiwów państwowych w województwie wielkopolskim w ramach programu "Niepodległa" Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Ignacy Böttcher urodził się 12 listopada 1897 roku w Kruszwicy, w gminie Kruszwica, powiat inowrocławski. Jego rodzicami byli Franciszek i Marianna Böttcher. Ignacy również mieszkał w Kruszwicy, w tej samej gminie i powiecie. W dniu 15 listopada 1919 roku, w Poznaniu, w województwie wielkopolskim, Ignacy Böttcher służył jako żołnierz w Okręgu Korpusu Uzupełnień Nowy Tomyśl. Zmarł w Poznaniu, według aktu zgonu z 1919 roku, wpisanego w II miejskim urzędzie stanu cywilnego pod numerem 1269. Źródłami informacji są LSPW (akt urodzenia: USC, rocznik, numer aktu) oraz LSWP (akt zgonu: USC, rocznik, numer aktu).
Kazimierz Jańczak urodził się 5 stycznia 1900 roku w Kruszwicy, w powiecie Strzelno, gmina Kruszwica, powiat inowrocławski. Jego rodzicami byli Ignacy i Antonina Jańczak. Kazimierz również mieszkał w Kruszwicy, w tej samej gminie i powiecie. Służył jako starszy szeregowiec w 14 Pułku Artylerii Polowej. Zmarł 19 sierpnia 1920 roku w Poznaniu, w województwie wielkopolskim. Akt zgonu został zarejestrowany w II miejskim urzędzie stanu cywilnego w Poznaniu pod numerem 1185 w 1920 roku.
Franciszek Lewandowski, lat 20, pochodził z Frydrychowa, w powiecie strzelińskim, obecnie Rzepowo, gmina Kruszwica, powiat inowrocławski, województwo kujawsko-pomorskie. Jego rodzicami byli Jan i Bronisława Lewandowscy. Franciszek mieszkał w Frydrychowie, obecnie Rzepowo, w tej samej gminie i powiecie. Służył jako szeregowiec w 69 Pułku Piechoty. Zmarł 20 września 1920 roku w Poznaniu, w województwie wielkopolskim. Akt zgonu został zarejestrowany w I miejskim urzędzie stanu cywilnego w Poznaniu pod numerem 1278 w 1920 roku.
Władysław Marciniak, lat 19, pochodził z Chełmiczek, w powiecie strzelińskim, obecnie w gminie Kruszwica, powiat inowrocławski, województwo kujawsko-pomorskie. Jego rodzicami byli Andrzej i Zofia Marciniak. Władysław mieszkał w Chełmiczkach, w tej samej gminie i powiecie. Służył jako szeregowiec w 59 Pułku Piechoty. Zmarł 23 stycznia 1920 roku w Poznaniu, w województwie wielkopolskim. Akt zgonu został zarejestrowany w II miejskim urzędzie stanu cywilnego w Poznaniu pod numerem 224 w 1920 roku.
Stanisław Mikołajczak, urodzony 6 sierpnia 1895 roku w Brześciu, w powiecie strzelińskim, obecnie w gminie Kruszwica, powiat inowrocławski, województwo kujawsko-pomorskie. Jego matką była Waleria Mikołajczak. Stanisław mieszkał w Brześciu, w tej samej gminie i powiecie. Służył jako szeregowiec w 2 Pułku Artylerii Ciężkiej. Zmarł 13 maja 1920 roku w Śremie, w województwie wielkopolskim. Akt zgonu został zarejestrowany w urzędzie stanu cywilnego w Śremie pod numerem 200 w 1920 roku.
Jan Pietrzak, urodzony 21 sierpnia 1900 roku w Rusinowie, w powiecie strzelińskim, obecnie w gminie Kruszwica, powiat inowrocławski, województwo kujawsko-pomorskie. Jego rodzicami byli Jakub i Katarzyna Pietrzak. Jan mieszkał w Gustawowie, w tej samej gminie i powiecie. Służył jako szeregowiec w 61 Pułku Piechoty. Zmarł 26 lipca 1920 roku w Poznaniu, w województwie wielkopolskim. Akt zgonu został zarejestrowany w II miejskim urzędzie stanu cywilnego w Poznaniu pod numerem 1039 w 1920 roku.
Franciszek Wypijewski, urodzony 9 sierpnia 1883 roku w Kobylnikach, w powiecie strzelińskim, obecnie Kobelniki, gmina Kruszwica, powiat inowrocławski, województwo kujawsko-pomorskie. Jego matką była Antonina Wypijewska. Franciszek mieszkał w Poznaniu, w województwie wielkopolskim. Służył jako starszy szeregowiec w Wojsku Wielkopolskim i Ewangelickim (WWiE). Zmarł 31 marca 1920 roku w Śremie, w województwie wielkopolskim. Akt zgonu został zarejestrowany w urzędzie stanu cywilnego w Śremie pod numerem 130 w 1920 roku.
Powyższą ilustrację do materiału stanowi obraz Leona Prauzińskiego.
Leon Prauziński był wybitnym malarzem z Poznania, którego prace, mimo krótkiego życia, zapewniły trwałe miejsce w historii Wielkopolski i Polski. Urodził się 15 maja 1895 roku w Poznaniu jako syn Kazimierza i Ewy z domu Małecka. Po ukończeniu szkół w Poznaniu i Ostrowie Wielkopolskim, w 1915 roku został wcielony do wojska niemieckiego i walczył na froncie zachodnim I wojny światowej. Ranny wrócił do rodziców, a w grudniu 1918 roku przyłączył się do powstańców wielkopolskich, a następnie walczył w wojnie polsko-bolszewickiej.
Po wojnie Prauziński przeniósł się do Poznania, gdzie zdał maturę i ukończył kurs podchorążych artylerii. Zrezygnował jednak ze studiów rolniczych na rzecz malarstwa, studiując w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium. W 1927 roku ożenił się z Ireną Masuth i wrócił do Poznania, gdzie kontynuował swoją artystyczną karierę, malując sceny batalistyczne i konie. Był również ilustratorem i autorem książek.
Wybitną serią jego prac były obrazy przedstawiające sceny z powstania wielkopolskiego, namalowane na podstawie szkiców wykonanych podczas walk. Te dzieła, choć zniszczone przez Niemców, przetrwały dzięki reprodukcjom w postaci pocztówek.
Po wybuchu II wojny światowej Prauziński z rodziną wyjechał w kierunku Warszawy, lecz pod Sochaczewem musieli zawrócić do Poznania. 1 listopada 1939 roku został aresztowany przez Niemców i osadzony w Forcie VII. Jego żona i dzieci zostali deportowani do Radomska w Generalnej Guberni. Ostatnia wiadomość od Leona dotarła do rodziny w styczniu 1940 roku. Zginął 6 stycznia 1940 roku w Forcie VII. Pomimo tragicznego końca, jego prace i dokumentacja fotograficzna z różnych etapów życia pozostały cennym źródłem historycznym.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz