Badania archeologiczne Łagiewniki 1975 r.

Zespół pod kierownictwem dr hab. Aleksandra Dymaczewskiego w roku 1975 (odkryte w 1968 roku), prowadził badania archeologiczne w Łagiewnikach, gminie Kruszwica. Badania były finansowane przez IHKM PAN i Wojewódzki Zarząd Gospodarki Wodnej i Melioracji. Celem była osada wielokulturowa.

Badane stanowisko leży na zachodnim brzegu Gopła, na niewielkim wyniesieniu otoczonym od wschodu i południa zabagnioną doliną, w odległości około 1 km na południowy-zachód od zabudowań wsi Łagiewniki.

W czasie prac melioracyjnych i niwelacyjnych prowadzonych przez Wojewódzki Zarząd Gospodarki Wodnej i Melioracji odsłonięto przez przedsiębiorstwo profil glebowy do głębokości ponad 1,5 m, na obszarze ponad 5 ha odkryto i przebadano 756 obiektów pochodzących z różnych epok i okresów.

W pierwszej fazie badań wykopaliskowych stwierdzono występowanie, pod warstwą ziemi ornej, licznych zarysów jam, obiektów mieszkalnych, slupów itd. pochodzących ze schyłku okresu halsztackiego i lateńskiego. Po wykonaniu przekrojów zaobserwowano występowanie nieregularnych półziemianek, dużych i płytkich kolistych jam o średnicy około 2 m, wokół których występowały ślady po słupach oraz różnego kształtu jam zasobowych (?), najczęściej nieckowatych, skupiających się we wschodniej części wzgórza.

W centralnej części stanowiska ujawniono obiekty z okresu późnolateńskiego i wczesnorzymskiego. Na podkreślenie zasługuje występowanie pochówków psów, nielicznych grobów ludzkich oraz dwóch brązowych zapinek o konstrukcji lateńskiej. Stwierdzono również występowanie pozostałości pieców do wytopu rudy lub obróbki metalu, do wypalania ceramiki o charakterystycznej konstrukcji rusztowej.

Sporadycznie odsłonięto też obiekty należące do okresów starszych – półziemianki kultury ceramiki wstęgowej rytej i pucharów lejkowatych i młodszych. Obok obiektów mieszkalnych i gospodarczych natrafiono też na pochówki ludzkie. Jeden z nich zawierał kości niewysokiego osobnika z naszyjnikiem z paciorków kościanych.

Okresy młodsze reprezentowane były przez jamy wczesnośredniowieczne, m.in. natrafiono na jamę zawierającą ceramikę datowaną na VI/VII w.n.e. W zachodniej części stanowiska stwierdzono mniej intensywne nagromadzenie obiektów. Wzdłuż południowej i zachodniej części wzgórza rysowały się ślady płytkiego rowu o bliżej niewyjaśnionej funkcji. Jego usytuowanie i charakter sugerują, iż mógł stanowić pozostałość palisady związanej z osadą późnolateńską i wczesnorzymską.

Opracowanie Bartłomiej Grabowski, na podstawie Informatora Archeologicznego: badania 9, 135 Stanowisko 5, A. Dymaczewski, Łagiewniki 1975 r.