Stanisław Kamiński pseudonim: „Młot”, „Sęp”

Dowódca Stanisław Kamiński

Stanisław Kamiński pochodził z Kujaw. Dowodził oddziałem dywersyjnym AK „Młot” od sierpnia 1945 do kwietnia 1949 roku. Wcześniej, w czasie okupacji niemieckiej służył w Armii Krajowej na Rzeszowszczyźnie. Kiedy skończyła się II Wojna Światowa kontynuował działalność konspiracyjną. Ścigany przez aparat bezpieczeństwa w marcu 1946 roku przyjechał do Bydgoszczy.

Stefan Głowacki członek oddziału 

Stworzył grupę liczącą 18 członków, działali głównie w Bydgoszczy, a także na terenie Szubina i Inowrocławia. Do 1949 roku członkowie oddziału przeprowadzili 23 akcje dywersyjne; rozbrajali funkcjonariuszy MO, wysyłali listy z pogróżkami do aktywistów partyjnych z Popowa, a gdy to okazało się nieskuteczne stosowali wobec nich karę chłosty. Przeprowadzali rekwizycję w sklepach spółdzielczych i zakładach państwowych (PKS w Inowrocławiu, Fabryka Odlewów Metali, cukrownia w Kruszwicy). W czasie jednej z tych akcji w kwietniu 1949 roku, rozpoznano jednego z członków, którego od razu aresztowano. Przygotowano zasadzki w domach innych członków i nastąpiły dalsze aresztowania. Jedynym z oddziału „Młot”, któremu udało się zbiec był Walenty Jarosz „Murzyn”. Ukrywał się w okolicy Rzeszowa do 1955 roku.

Marian Olejniczak członek oddziału

Wszyscy członkowie oddziału Kamińskiego zostali skazani przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy. Dowódca Stanisław Kamiński i Marian Olejniczak otrzymali karę śmierci. Stanisław Kamiński nie dożył do wykonania wyroku, jego kompana stracono w więzieniu w Bydgoszczy 30 grudnia 1949 roku. Stefan Głowacki został skazany na dożywocie. Alojzy Gałgański dostał 15 lat więzienia. Pozostali członkowie otrzymali karę więzienia od 3 do 10 lat.

Marta Kamińska siostra dowódcy, skazana za współpracę

*Opracowanie Bartłomiej Grabowski na podstawie tekstu IPN (ipn.gov.pl – wystawa Żołnierze Wyklęci, Inowrocław 2015 r., według dr Alicja Paczoska-Hauke).